ในเงาสวนหลังบ้าน
ม่านสีทึมเทาในเงาสวนหลังบ้าน
กลิ่นลมแม่น้ำโบราณระโหยระหวน
ขับบทเพลงนัยเศร้าเอื้อนเอ่ยคร่ำครวญ
ใต้เมฆหม่นเงาล้วนทาบทึมเทา
และ -
เหนือสะพานทางเหล็กทะมึนตะไคร่เกาะ
หนึ่งหญิงสาวเดินเลาะ - แววตาเหงา
ร่มสีมืดฝนสีน้ำองศาเงา
สะท้อนน้ำตารินเศร้า - หรือเข้าใจ
(ฉัน - ผ่านดอกต้อยติ่งเคยบานหน้าบ้านสวย
วันนี้ - สิ้นระทดระทวยด้วยกลีบใส
เหลือง ชมพู ฟ้า ม่วง ร่วงโรยไป
จางแล้วสิ้นใจ ไร้กลีบนวล)
จึง -
อีกหนึ่งฝั่งแม่น้ำโบราณ
ชายหนุ่มขับขานเพลงไห้หวน
มีน้ำตาเช่นกันที่เชิญชวน
และน้ำตาหลั่งล้วน - ไม่เข้าใจ
ใต้โลกแห่งสะพานสีทึมเทา
เงาจากสวนหลังบ้านหลังไหน
ครอบสีหม่นทึมทึบระบุนัย -
ว่าโลกซึ่งไม่เข้าใจ คือไม่มี
ใต้โลกแห่งสะพานสีเจ็บร้าว
ด้วยเรื่องราวว่างเปล่าไร้แต้มสี
เพราะไม่มีเรื่องใด จึงไม่มี
เคว้ง - รู้สึกใดให้ไหลปรี่น้ำตานอง.
04/02/2553
